Radzenie sobie ze Stresem

Test
Jeżeli dokładnie przeanalizowałaś/eś zaproponowany w tym module materiał,
z pewnością nie sprawi Ci problemu udzielenie odpowiedzi na pięć pytań w ramach zaliczenia modułu.
Pytania w teście są zamknięte jednokrotnego wyboru.
Możesz wykorzystać dwie próby rozwiązania testu, jeśli uzyskany wynik nie będzie dla Ciebie satysfakcjonujący.

Co to jest Zespół Stresu Opiekuna?

Zespół Stresu Opiekuna (ZSO) to zaburzenie występujące u osób pełniących rolę głównego opiekuna osoby niesamodzielnej, charakteryzującej się wyczerpaniem fizycznym i psychicznym.

Nieodpowiednia reakcja na przewlekły stres emocjonalny, którego głównymi cechami jest wyczerpanie fizyczne i/lub psychiczne i który niekoniecznie musi się objawiać we wszystkich przypadkach.

Związek między kumulacją stresu a brakiem odpowiednich strategii przystosowania się do sytuacji opiekuńczej odgrywa ważną rolę, jeśli chodzi o narastanie Zespołu Stresu Opiekuna.

Wszystkie są poprawne.

Dlaczego powstaje ZSO?

Objawia się dopiero po diagnozie osoby objętej opieką.

ZSO jest bezpośrednią konsekwencją ciągłych kłótni z podopiecznym i jego otoczeniem.

Opiekunowie mogą być przytłoczeni okolicznościami do tego stopnia, że ich zdrowie emocjonalne i fizyczne osiąga granice wypalenia.

ZSO jest konsekwencją osobistej sytuacji opiekunów.

Jakie trzy rodzaje objawów występują w ZSO?

Fizyczne, emocjonalne i społeczne

Fizyczne, emocjonalne i zanikające relacje interpersonalne

Emocjonalne, społeczne i zmniejszające się umiejętności komunikacyjne

Emocjonalnej, społecznej i obniżenie jakości wykonywanej pracy.

Jakie trzy kroki powinieneś podjąć, aby poradzić sobie z ZSO?

Określ problem; poproś o pomoc lekarza i zmienić zawodu.

Odzyskaj kontrolę, nie zapominaj o sobie i pozostań zmotywowanym oraz nie bój się zwracać do profesjonalistów.

Nie zapominaj o sobie, poświęcaj więcej czasu sobie niż osobie pod opieką i angażować więcej osób w proces opieki.

Najlepszym rozwiązaniem jest rezygnacja z pracy.

Wymień trzy strategie radzenia sobie z ZSO

Wyznaczanie realistycznych celów, poszukiwanie wsparcia społecznego i stosowanie technik relaksacyjnych.

Najlepszą opcją jest zwrócenie się do lekarzy o pomoc i pozostawienie sytuacji w ich rękach.

Odejście od sytuacji, myślenie o sobie i rezygnacja z pracy.

Medytacja, pomoc psychologiczna i zmniejszenie ilości godzin poświęconych na opiekę.