“Z czasem jestem coraz bardziej neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla!”
Wraz z wiekiem zapotrzebowanie na energię spada z powodu spadku podstawowego tempa metabolizmu i często zmniejszonego poziomu aktywności fizycznej.
Wynika to ze zmian w składzie ciała: zmniejszenie beztłuszczowej tkanki ciała (mięśni) i wzrost tkanki tłuszczowej. Wiele osób staje się również mniej aktywnych wraz z wiekiem. Oznacza to, że przy danej masie ciała osoby starsze mają zwykle mniej mięśni i więcej tłuszczu, co prowadzi do spadku Podstawowej Przemiany Materii (z ang. BMR).
Zapotrzebowanie na energię osoby starszej zależy od jej wieku, płci, aktywności fizycznej, współistniejących schorzeń oraz od występowania nadwagi lub niedowagi. Potrzeby energetyczne osób starszych, nawet przy podobnej aktywności fizycznej jak w młodszym wieku, zmniejszają się. Szacuje się, że między 45 rokiem życia a 75 rokiem życia różnica ta może wynosić u kobiet około 500 kcal, a u mężczyzn około 800 kcal. Dodatkowo na skutek zmniejszania się aktywności fizycznej, wraz z upływem lat, może być nawet większa.
Podstawowa Przemiana Materii (z ang. BMR) to liczba kalorii potrzebna do utrzymania funkcjonowania organizmu w spoczynku. BMR jest również znany jako metabolizm organizmu; dlatego każdy wzrost masy metabolicznej, taki jak ćwiczenia fizyczne, zwiększy BMR.
Aby uzyskać BMR, możesz skorzystać z kalkulatora BMR dostępnego poniżej pod linkiem:
www.inchcalculator.com/bmr-calculator
Wprowadź w odpowiednich polach: wzrost, płeć, wiek i wagę.
Najprostszym sposobem oceny, czy wartość energetyczna diety osób starszych jest odpowiednia dla ich potrzeb, jest ocena stabilności masy ciała. Jeżeli masa ciała utrzymuje się na stałym poziomie, to wartość energetyczna racji pokarmowych pokrywa potrzeby organizmu. Natomiast w przypadku zmniejszania się lub zwiększania masy ciała, jest odpowiednio zbyt mała lub zbyt duża.
Nadwaga i otyłość zwiększają ryzyko wystąpienia przewlekłych schorzeń niezakaźnych, a niedożywienie może prowadzić do niekorzystnych zmian w składzie ciała, upośledzeniu funkcji poznawczych i pogorszeniu stanu funkcjonalnego a także pogorszenia wyników leczenia choroby podstawowej.
Ustalając potrzeby energetyczne w diecie osoby starszej, należy zwrócić uwagę na masę ciała osoby starszej.
Wskaźnik Masy Ciała (z ang. Body Mass Index – BMI) jest miarą wskazującą stan odżywienia u dorosłych. Definiuje się ją jako wagę osoby w kilogramach podzieloną przez kwadrat wzrostu osoby w metrach (kg/m2). Na przykład osoba dorosła o wadze 70 kg i wzroście 1,75 m będzie miała BMI 22,9.
70 (kg)/1.752 (m2) = 22.9 BMI
Tabela poniżej przedstawia stan odżywienia według BMI dla osoby dorosłej powyżej 20 roku życia:
Dla osób dorosłych wartości BMI w przedziale 18,5-24,9 kg/m2 są uznawane za prawidłowe. Wartości powyżej 25 kg/m2 wskazują na nadmierną masę ciała i na większe ryzyko wystąpienia schorzeń niezakaźnych. Badania osób starszych sugerują, że wartości wskaźnika BMI poniżej 23 kg/m2 i powyżej 33 kg/m2 są związane z większym ryzykiem zgonu. Natomiast wartości BMI mieszczące się w tym przedziale związane są z niższą umieralnością.
Dlatego też u osób starszych z prawidłową masą ciała, nadwagą lub niewielka otyłością należy dążyć do utrzymania masy ciały. Redukcję masy ciała w grupie osób starszych zaleca się, gdy otyłość jest znacznego stopnia i gdy są ku temu dodatkowe wskazania medyczne. Jednak należy mieć na uwadze, że odchudzanie prowadzi do nie tylko do zmniejszenia nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej, lecz także może powodować zmniejszenie masy mięśniowej, zwłaszcza gdy procesowi temu towarzyszy regularna aktywność fizyczna.
Wróć nastepny
Żywienie Osób Starszych:18% ukończone